چیده مان واژه 44 - عمر و خاطره

یک وقتایی آدم از زندگیش خاطره میسازه و برای دیگران تعریف میکنه...

دیگرانی که به هر دلیلی دوست داری لحظه ها رو در کنارشون با بیان خاطره بگذرونی...

ولی باید به خودمون بگیم بهتر نیست این لحظه رو در کنار اونها با خاطره سازی بگذرونیم؟ لحظه های خوبی خلق کنیم و از بودن در کنارشون احساس خوبی کسب کنیم و برای خودمون توی خلوت هامون خاطره این لحظه های خوب بگیم و چندین برابر انرژی بگیریم و شارژ بشیم...

عمر به قدری نیست که ما فکر میکنیم و گذر ایام به سرعتی است که در تصور ما نیست...

آدمهایی که توی زندگی ما هستن و برامون مهم هستن رو بهشون ارزش بدیم و درکشون کنیم...

آدمهایی که با هر اندازه ارادت لحظه هاشون با ما تقسیم میکنن رو بهشون ارزش بدیم و لحظه هاشون دریابیم..

با آدمهایی که برای ما هستن، توی هر شرایط با همون ارزش باهاشون برخورد کنیم...

معیار ارزشمندی آدمها برامون متغیر نباشه که با هر اتفاقی افول پیدا کنه...

کسانی که صادقانه دوستمان دارند را با کم لطفی بدرقه نکنیم... و نشکنیم کسانی را که قلبا" میدانیم خوبن و دوستمان دارند و دوستشان داریم و حضورشان برای ما ارزشمند است...

عمر طولانی نیست... اما ما طولانی مهربانی کنیم..

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"