چیده مان واژه 82 - مرگ

بعضی آدم ها به قدری عزیز هستن که مرگشان دردش کمتر است..

شاید عجیب باشد .. اما منظور در زمان و نوع مرگ است.. که می بینی باز خدا بهترین را برایش رقم زده و این بسیار جای شکر دارد..

زنی که هرگز از او شکایت ندیده باشی... هرگز کنایه نشنیده باشی...

هرگز درخواستی نداشت... گوشش برای غیبت شنیدن نبود.. و زبانش برای به زبان آوردن نبود..

زحمت بسیار کشید و از دنیا کمترین را داشت...

سال های آخر عمرش صاحبخانه شد.. اما انگار در دنیا نبود.. فرقی برایش نداشت..

جایی نرفته بود اما حسرتی نداشت.. شاید انگار به دنیا خیلی فکر نمیکرد که حسرتی داشته باشد و آهی بکشد..

مدل اینجور آدم ها در دنیا کم است..

و دیر فهمیدیم که او هم هست و باید از او بیاموزیم...

امروز یک ماه شده که رفته سفری ابدی با زیباترین شکل و حال... روحی آرام..

خدا کند امروز که نفسش نیست، نگاهش باشد و یادمان بدهد خوب باشیم و کوتاهی دنیا و عمر یادمان نرود..

"یادداشت های ناتمام، الف_ر"

چیده مان واژه 81 - پدرم

آغاز تابستان با غم رفتنت شروع می شود و با تولد عزیز دیگری...

همیشه این آغاز به جشن آن تولد گذشت و خاطره بازی از تو...

چندمین سال است که نیستی؟

حساب این رفتنت را داری؟ مگر هر رفتنی آمدی ندارد؟

دلم برات تنگ شده بلندترین حال خوش من که تکرار نشد...

من بزرگ شدم ولی تغییر تو را نمیتوانم ببینم...

این فاصله چرا با بزرگی من بیشتر می شود... انتهای این رابطه مستقیم بزرگ شدن من و زیاد شدن فاصله از تو، رسیدن است.. این تناقض است یا تضاد یا هرچه.. زیباست که انتهایش تویی...

برای رسیدن به این انتها باید خیلی خوب باشم... تا شاید خدا تو را به من نشان دهد...

پدر دوستت دارم... کاش روزی از قاب بیرون بیایی و محکم بغلت کنم و بگویم از دلم که پر از نگفته هاست...

دوستت دارم مسافر بی بازگشتم...

"یادداشت های ناتمام، الف_ر"