ادا چگونه کنم شکر درد بیدرمان
که از طبیب مرا بی نیاز ساخته است
- ۱ نظر
- ۱۱ دی ۹۹ ، ۱۳:۳۹
ادا چگونه کنم شکر درد بیدرمان
که از طبیب مرا بی نیاز ساخته است
سال هاست می نویسم..
همیشه دستگاه های تایپ قدیمی را دوست داشتم..
یک بار از نزدیک دیدمش و علاقمندتر شدم..
الان دیگه با سیستمم رفیقم و سال های متمادی است که با این می نویسم..
دلم برای دفترهایم که بسیار در آن ها نوشته ام تنگ شده..
و البته وقتی که به مرگ فکر میکنم به این فکر میکنم که چیا نوشتم؟ و کاش محو بشه از صفحه کاغذها و کسی نتونه بخونه..
نوشتن حال ادم خوب میکنه.. حالا هر مدلش..
انگار یه سری جمله و واژه است که باید برون ریزیش کنی بدون اینکه مخاطبی داشته باشه..
کاش این بیان هم دسترسی بهش روی گوشی هم سهل باشه تا بشه زود زود نوشت..
مثل توئیتر.. یه اپ بشه و نوشتن و نوشتن و نوشتن..
خدایا حواست بهم باشه من بی حواسم .. یادم نره اون دنیا رو و سرعت تند رسیدنم به تو...
"یادداشت های ناتمام، الف_ر"
گفت ادعیه میخواند ...
خواستم برایم بخواند ...
امین الله و زیارت عاشورا را برایم خواند ...
همین کافی بود که تا همیشه مدیونش باشم و با نوای دلنشینش خدا و عشقم به اهل بیت را بیشتر حس کنم...
بعضی آدمها همه چیزشان تو را به خدا میرساند...
مهر و محبت و نگاه و کلامشان...
خدایا خودت مراقب این جنس آدمها باش... روح و جانشان سلامت..
"یادداشت های ناتمام، الف_ر"
مرحوم آیت الله بهجت (ره) عارفان بزرگ زمان :
روزی به ایشان گفتند : کتابی در زمینه اخلاق معرفی کنید
فرمودند : لازم نیست یک کتاب باشد
یک کلمه کافیست که بدانی “خدا می بیند”