چیده مان واژه 76 - چی میشه..

گاهی فکر میکنم که چگونه است که باید تو همیشه کوتاه بیایی و در دوست داشتن هایت بزرگ شوی و باتجربه ..

اما آن هایی که تو را دوست میدارند یاد بگیرند نامهربانی کنند و تو حق نداری ناراحت شوی..

هر وقت که خواستم ناراحت و تلخ و بی معرفت شوم به خودم گفتم دنیا کوتاه است و نباید برای چیزی که خلق نشدم تلاش کنم..

من خلق نشده ام که نامهربانی و تلخی و رنجش را درون خود پرورش بدهم..

خدایا برای دلدادگی با امام حسین علیه السلام چله میگیرند... اما من هر ثانیه دلم پر میکشد..

و من نمیتوانم درونم را با تناقض ها به رشد برسانم...

پس اگر امام حسینی و اهل بیتی هستم میخوام مهربان، بخشنده، بزرگ و ........ هر آنچه که خوبی است را با خود رشد دهم و به دیاری ببرم که باقی است...

خدایا دستم بگیر و درمانم کن به داروی مهر و ایمان ... به نگاه خودت.

آمین.

"یادداشت های ناتمام ، الف_ر"