غم نامه کربلا - 2

#غم_نامه_کربلا

ﺧﻄﺒﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﻜّﻪ..

ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ: ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﻜّﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻋﺮﺍﻕ ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ:  
ﺣﻤﺪ ﻭ ﺳﭙﺎﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺣﻮﻝ ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻳﻰ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺍﺗﻜﺎﺀ ﺑﻪ ﺫﺍﺕ ﭘﺎﻙ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺩﺭﻭﺩ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ، ﺧﻄﺮ ﻣﺮﮒ ﭼﻮﻥ ﺍﺛﺮ ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ، ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﮕﻴﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﺩﻡ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻋﻠﺎﻗﻪ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻧﻢ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ، ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﻌﻴّﻨﻰ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ (ﻳﻌﻨﻰ ﻛﺮﺑﻠﺎ) ﺑﻪ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪ، ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻡ ﮔﺮﮔﻬﺎﻯ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺑﻴﻦ ﻧﻮﺍﻭﻳﺲ ﻭ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺑﺪﻧﻢ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ، ﺗﺎ ﺷﻜﻤﻬﺎﻯ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﺍﻧﺒﺎﻧﻬﺎﻯ ﺧﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺁﺭﻯ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﻣﻘﺪّﺭ ﺷﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ، ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﺘﻌﺎﻝ، ﺭﺿﺎﻯ ﻣﺎ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﺑﻠﺎﻯ ﺍﻭ ﺻﺒﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺻﺎﺑﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ، ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻦ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ ﭘﻴﻮﻧﺪﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﺵ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻫﺮ ﻛﺲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻓﺪﺍﻛﺎﺭﻯ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﺮﮒ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻛﻮﭺ ﻛﻨﺪ، ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ، ﺻﺒﺢ ﻛﻮﭺ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ. [ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﮔﻰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ. ]

💠ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﻔﻴّﻪ...

ﺑﺎ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ: ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﻔﻴّﻪ (ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻧﺎﺗﻨﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ) ﺩﺭ ﺷﺒﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺻﺒﺢ ﺁﻥ ﻋﺎﺯﻡ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﻜّﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻮﺩ، ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺁﻣﺪ، ﻭ ﺑﻴﻨﺸﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺷﺪ:
ﻣﺤﻤّﺪ: ﺑﺮﺍﺩﺭ! ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻭ ﻓﺮﻳﺒﻜﺎﺭﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﻮﻓﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺪﺭﺕ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺕ (ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ)   ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺭﻯ، ﺗﺮﺱ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﺻﻠﺎﺡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﺑﺎﺵ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ ﻓﺮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ: ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻳﺰﻳﺪ (ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻧﺶ) ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﻛﻨﺪ، ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ.  
ﻣﺤﻤّﺪ: ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻳﻤﻦ، ﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﻭ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﺑﺪ.
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ: «ﺍﻧﻈﺮ ﻓﻴﻤﺎ ﻗﻠﺖ ، ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻢ. »
ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺳﺤﺮ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺎ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻜّﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻋﺮﺍﻕ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻧﺪ، ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﻔﻴّﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ، ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ، ﻣﻬﺎﺭ ﺷﺘﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ، ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ: «ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻧﺪﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺮﺽ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻰ؟ »
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ: ﺁﺭﻯ.
ﻣﺤﻤّﺪ: ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﻜّﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻯ؟ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ: ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻡ، ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ [ﺩﺭ ﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻳﺎ حسین! ﺍﺧﺮﺝ ﻓﺎﻥّ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻗﺪ ﺷﺎﺀ ﺍﻥ ﻳﺮﺍﻙ ﻗﺘﻴﻠﺎ ، ﺍﻯ حسین! ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ (ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺩﻳﻦ) ﻛﺸﺘﻪ ﺑﺒﻴﻨﺪ.  
ﻣﺤﻤّﺪ: ﺇِﻧﱠﱠﺎ ﻟِﻠﱠﱠﻪِ ﻭَ ﺇِﻧﱠﱠﺎ ﺇِﻟَﻴْﻪِ ﺭﺍﺟِﻌُﻮﻥَ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ، ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺩﺍﺭﺩ؟
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ: ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﺍﻥّ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻗﺪ ﺷﺎﺀ ﺍﻥ ﻳﺮﺍﻫﻦّ ﺳﺒﺎﻳﺎ ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻨﮕﺮﺩ. »  
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺎ ﻣﺤﻤّﺪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻋﺮﺍﻕ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﻤﻮﺩ.

💠ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻠّﺖ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭﻯ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﺣﻨﻔﻴّﻪ.....
ﻣﺤﺪّﺙ ﺧﺒﻴﺮ ﺷﻴﺦ ﻛﻠﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ «ﺍﻟﺮّﺳﺎﺋﻞ» ﺑﻪ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻤﺰﺓ ﺑﻦ ﺣﻤﺮﺍﻥ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭﻯ ﻣﺤﻤّﺪ ﺣﻨﻔﻴّﻪ ﺭﺣﻤﺔ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪ، ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺣﻤﺰﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻜﻨﻰ، ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﮔﺮﻓﺖ، ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻛﺎﻏﺬﻯ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ:
ﺑﺴﻢ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﺍﻟﺮّﺣﻤﻦ ﺍﻟﺮّﺣﻴﻢ: ﺃﻣّﺎ ﺑﻌﺪ ﻓﺎﻧّﻪ ﻣﻦ ﻟﺤﻖ ﺑﻰ ﻣﻨﻜﻢ ﺍﺳﺘﺸﻬﺪ، ﻭ ﻣﻦ ﺗﺨﻠّﻒ ﻋﻨّﻰ ﻟﻢ ﻳﺒﻠﻎ ﺍﻟﻔﺘﺢ- ﻭ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ،
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ، ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ: ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﻮﺳﺖ، ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ، ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﺭﻳﻎ ﻛﺮﺩ، ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﻤﻰ ﺭﺳﺪ. ﻭ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ.

#غم_نامه_کربلا  (ترجمه لهوف)

محرم 1438

غم نامه کربلا - 1

ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻰ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺭﻫﮕﺬﺭﻫﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺍﺷﻚ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﻰ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ:

«ﺇِﻧﱠﱠﺎ ﻟِﻠﱠﱠﻪِ ﻭَ ﺇِﻧﱠﱠﺎ ﺇِﻟَﻴْﻪِ ﺭﺍﺟِﻌُﻮﻥَ»

 ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻋﻠّﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪ، ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
«ﺍﻳﻦ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻓﺮﺍﺕ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺸﺘﻪ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. »
ﺷﺨﺼﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪ! ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻳﺰﻳﺪ ﺍﺳﺖ، ﮔﻮﻳﻰ ﺑﻪ ﻗﺘﻠﮕﺎﻩ ﻭ ﻣﺮﻗﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻡ. »
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪّﺗﻰ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ، ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺖ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺧﻄﺒﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻄﺒﻪ، ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﺩﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻧﻬﺎﺩ، ﺳﭙﺲ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ:
«ﺧﺪﺍیا! ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﭘﺎﻛﺘﺮﻳﻦ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻣّﺘﻢ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻡ. ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺴﺮﻡ (ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ) ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﺧﺪﺍیا! ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﮔﺮﺩﺍﻥ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﺍﻥ ﺷﻬﻴﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ. ﺧﺪﺍیا! ﺑﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﺮﻛﺖ ﻧﺪﻩ. »

ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ، ﺯﺍﺭ ﺯﺍﺭ ﮔﺮﻳﺴﺘﻨﺪ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
« ﺃ ﺗﺒﻜﻮﻥ ﻭ ﻟﺎﺗﻨﺼﺮﻭﻧﻪ ، ﺁﻳﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻴﺪ؟ »

ﺳﭙﺲ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺭﻧﮕﺶ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ (ﺑﻪ ﻓﺮﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ) ﺑﺎزگشتن ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺳﺮﺷﻚ ﺍﺷﻚ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﺑﻮﺩ ﺧﻄﺒﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
«ﺍﻯ ﻣﺮﺩم! ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺩﻭ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﮔﺮﺍﻧﻘﺪﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻋﺘﺮﺗﻢ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺘﻢ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﺮﺷﺘﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ، ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﮔﻞ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻦ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﻣﻴﻮﻩ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ (ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﻋﺘﺮﺕ) ﺍﺯ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪﺍ ﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﻛﻮﺛﺮ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﻳﺪﺍﺭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺑﺮﻡ، ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺟﺰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻮﺩّﺕ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻧﺰﺩﻳﻜﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ، ﺧﻮﺏ ﻣﺘﻮﺟّﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻓﺮﺩﺍﻯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺣﻮﺽ ﻛﻮﺛﺮ، ﺑﺎ ﻭﺿﻌﻰ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻠﺎﻗﺎﺕ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ
ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻛﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ. »

#غم_نامه_کربلا (ترجمه لهوف)

محرم ۱۴۳۸

هرگاه خواستی دعا کنی...

جابر انصارى مى گوید:
به پیغمبر خدا صلى الله علیه و آله وسلم عرض کردم :
در شاءن على بن ابى طالب علیه السلام چه مى فرمایید؟
فرمود:
او جان من است !
عرض کردم :
در شاءن حسن و حسین علیه السلام چه مى فرمایید؟
حضرت پاسخ داد: آن دو، روح منند و فاطمه ، مادر ایشان ، دختر من است . هر که او را غمگین کند مرا غمگین کرده است و هر که او را شاد کند، مرا شاد گردانیده است و خدا را گواه مى گیرم ، من در جنگم با هر کس که با ایشان در جنگ است و در صلحم با هر کس که با ایشان در صلح است .

اى جابر! هرگاه خواستى دعا کنى و مستجاب گردد، خدا را به اسمهاى ایشان بخوان ، زیرا که اسمهاى آنان نزد خداوند محبوب ترین اسمها است.


بحار: ج 94، ص 21

فدای صبرت آقا...فدای حضرت زینب...

دلم گرفته حضرت آقا.. امام مظلومم

به یاد پهلویی.. به یاد رخ نیلی... به یاد سقایت...

دلم گرفته حضرت آقا... به یاد تشنه لبان... به یاد شش ماهه.. به یاد سه ساله...

همان سه ساله که لقب گرفت بی بی... بی بی رقیه جان...

دلم گرفته حضرت آقا... به یاد سرهایی که روی نیزهء عدو بوده...  به یاد پیراهن ... به یاد انگشت و انگشتر و غارت...

دلم گرفته حضرت ... به یاد خار بیابان... به یاد خرابه... به یاد ارتفاع کوهان...

دلم گرفته آقا جان... به یاد خیمه... آتش... کودک... گوش... گوشواره...

دلم گرفته مولا... به یاد تشت طلا... سر... دختر... بابا...

دلم گرفته مولا... به یاد جوانان... علی اکبر... قاسم... عبدالله...

دلم گرفته... به یاد مادری که شیر نداشت... و فرات مهریه مادرت بوده... و کودکی که تشنه... تیر سه شعبه سیرش کرد... و خون که آسمان را شرمگین کرد...به راستی چرا؟ ای آسمان نباریدی؟؟...

دلم گرفته مولا... دلم گرفته به یاد قتله گاه... زینب... قتله گاه... سقا... قتله گاه... ارباب... ارباب... ارباب....

و این دل گرفتن چقدر بسیار است... و سالها اگر اندیشه کنم اندکی درک نتوانم...

فقط خدا را شکر که نوکرت هستم... و دل سپرده ام به جمله عمه... ما رایت الا جمیلا... حتما همین بوده که خواهرت گفته...

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

عرفه...

امروز به کوی تو گرفتار زیاد است
مثل من شرمنده گنهکار زیاد است
اما کرم توست که بسیار زیاد است
بخشندگی ات حضرت ستار زیاد است
 
در کوی وفا شاه و گدا فرق ندارند
وقت کرم تو فقرا فرق ندارند
 
خواندی تو دگر بار به کویت همگان را
هرکس که به سرمایه ی خود دیده زیان را
یا داده ز کف فرصت ماه رمضان را
با خویش بیارد دل و جان نگران را
 
گفتی که گناه دل پر آه ببخشی
امروز به اندازه ی یک ماه ببخشی
 
بعد از رمضان رشته ی خود با تو بریدم
من هرچه کشیدم فقط از خویش کشیدم
روز عرفه آمد و شد تازه امیدم
آغوش گشودی که به سوی تو دویدم
 
من آمده ام باز توانم بده امروز
اصلا تو بیا راه نشانم بده امروز

بند امیدم را از تو نمی گسلم...

بسم الله الرحمن الرحیم

فوعزتک لو انتهرتنی ما برحت من بابک و لاکففت عن تملقک لما ألهم قلبی من المعرفة بکرمک و سعة رحمتک إلی من یذهب العبد إلا إلی مولاه و إلی من یلتجئ المخلوق إلا إلی خالقه إلهی لو قرنتنی بالأصفاد و منعتنی سیبک من بین الأشهاد و دللت علی فضائحی عیون العباد و أمرت بی إلی النار و حلت بینی و بین الأبرار ما قطعت رجائی منک و ما صرفت تأمیلی للعفو عنک و لاخرج حبک من قلبی

به عزتت قسم اگر مرا برانی ، از درگاهت نخواهم رفت و از التماس به پیشگاهت دست نخواهم شست ، زیرا دلم به بزرگواری و رحمت بی پایانت آگاه است. بنده به کجا بگریزد جز دامان پر مهر مولایش ، و مخلوق به کجا پناه برد جز آغوش محبت آفریدگارش ؛ خدایا ! اگر مرا در بند کشی و در میان خلایق از عطایت محرومم کنی و رسوایی هایم را به بندگانت بنمایانی و فرمان دهی که مرا به سوی دوزخ برند و میان من و خوبان فاصله اندازی ، بند امیدم را از تو نمی گسلم و از عفو و بخشش تو مأیوس نمی شوم  وهرگز مهر تو از دلم بیرون نمی رود.

"فرازی از دعا ابوحمزه ثمالی"

توکل بر خدا

هرگاه که تسلیمم در کارگه تقدیر / آرامتراز آهو بی باک تر از شیرم

هربارکه میکوشم درکار کنم تدبیر / رنج ازپی رنج آید زنجیر پی زنجیر!

"وتوکل علی الحی الذی لایموت"

زیارت آل یاسین و امین الله

زیارت آل یاسین :

این زیارت نامه از ناحیه خود امام زمان (عج) است .

این زیارت نامه در روز جمعه و هنگام صبح خوانده می شود .

در خاتمه این زیارتنامه می گوییم : نفس ما به خداوند و پیامبر اعظم(ص) و امام علی(ع) و دیگر امامان معصوم(ع) مومن است و به امامان بزرگوار بخصوص به حضور امام عصر ، بقیه الله(عج) عرض می کنیم :« نفسمان و جانمان برای یاری کردن شما حاضر و آماده است و دوستی ما با شماست ؛ و برای شماست آن هم خالصانه و بی پیرایه و سرانجام در آخرین حرف و آخرین کلام صلوات می فرستیم .

ما در غم هجر تو، با دیده خونباریم
در عشق و وفاداری، ما شهره بازاریم
تو یوسفی و ما هم، مشتاق خریداریم
در دایره قسمت، ما نقطه پرگاریم

دریافت

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

زیارت امین الله ( زیارت از راه دور امام رضا )

دریافت

تشخیص حق و باطل

سه محور اساسی برای تشخیص حق و باطل

1. علم و آگاهی : علم و آگاهی زیر بنای اصلی شناخت و تشخیص امور را تشکیل می دهد که بدون آن انسان گرفتار گمراهی و انحراف خواهد شد . 
حضرت علی علیه السلام چه زیبا می فرمایند « انسان نادان را نمی بینی مگر اینکه در میان افراط ( زیاده روی ) و تفریط( کند روی) » ( نهج البلاغه , حکمت , 70) 

2. معیار قرار دادن حق و سنجش افراد بر اساس آن : حضرت علی علیه السلام می فرمایند « همانا حق به شخصیتها شناخته نمی شود , خود حق را بشناس تا پیروان آن را بشناسی » 
و همچنین فرمودند « همانا دین خدا با موقعیت اشخاص شناخته نمی شود بلکه با معیار و نشانه حق شناخته می گردد , پس حق را بشناس تا اهلش را بشناسی » (میزان الحکمه , ص 1238) 
و همچنین فرمودند « بنگر به آنچه گفته شده نه به گوینده سخن » (غرر الحکم , ص 394)

3. آگاهی وشناخت نسبت به زمان و مقتضیات و شرایط زمانه : امام صادق علیه السلام فرمودند « کسی که به زمان خویش آگاه باشد مورد هجوم اشتباهات قرار نمی گیرد» (بحار الانوار , ص 269)

به نظر می رسد توجه به این سه محور اساسی , زمینه تشخیص حق از باطل را در بسیاری از مسائل روشن می کنند.

ناامیدی

حراج وسایل شیطان

به روایت افسانه‌ها روزی شیطان همه جا جار زد که قصد دارد از کار خود دست بکشد و وسایلش را با تخفیف مناسب به فروش بگذارد.او ابزارهای خود را به شکل چشمگیری به نمایش گذاشت. این وسایل شامل خودپرستی،شهوت، نفرت، خشم، آز، حسادت، قدرت‌طلبی و دیگر شرارت‌ها بود.
ولی در میان آنها یکی که بسیار کهنه و مستعمل به نظر می‌رسید، بهای گرانی داشت و شیطان حاضر نبود آن را ارزان بفروشد.
کسی از او پرسید: این وسیله چیست؟
شیطان پاسخ داد: این نومیدی و افسردگی‌ست.
آن مرد با حیرت گفت: چرا این قدر گران است؟
شیطان با همان لبخند مرموزش پاسخ داد: چون این مؤثرترین وسیله من است. هرگاه سایر ابزارم بی‌اثر می‌شوند، فقط با این وسیله می‌توانم در قلب انسان‌ها رخنه کنم و کاری را به انجام برسانم. اگر فقط موفق شوم کسی را به احساس نومیدی، دلسردی و اندوه وا دارم، می‌توانم با او هر آنچه می‌خواهم بکنم…
من این وسیله را در مورد تمامی انسان‌ها به کار برده‌ام. به همین دلیل این قدر کهنه است.
(ناامیدی از رحمت خداوند گناه بسیار بزرگ و اشتباهی نا بخشودنی است)