فاطمیه - 2

خبر از یک زن بیمارشود میمیرم...
مادری دست به دیوارشود میمیرم...
با زمین خوردن توبال و پرم میریزد...
چادرت را نتکان عرش بهم میریزد....

"السلام علیک یا فاطمة الزهرا (سلام الله علیها)"

تو کیستی که من اینگونه بی تابم؟

تو کیستی، که من اینگونه بی تو بی تابم؟
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم .
تو چیستی، که من از موج هر تبسم تو
بسان قایق، سرگشته، روی گردابم!

 

تو در کدام سحر، بر کدام اسب سپید؟
تو را کدام خدا؟
تو از کدام جهان؟
تو در کدام کرانه، تو از کدام صدف؟
تو در کدام چمن، همره کدام نسیم؟
تو از کدام سبو؟

 

من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه!
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین، آه!
مدام پیش نگاهی، مدام پیش نگاه!
کدام نشاه دویده است از تو در تن من؟

 

که ذره های وجودم تو را که می بینند،
به رقص می آیند،
سرود میخوانند!

 

چه آرزوی محالی است زیستن با تو
مرا همین بگذارند یک سخن با تو:
به من بگو که مرا از دهان شیر بگیر!

به من بگو که برو در دهان شیر بمیر!

 

بگو برو جگر کوه قاف را بشکاف!
ستاره ها را از آسمان بیار به زیر؟
ترا به هر چه تو گویی، به دوستی سوگند

هر آنچه خواهی از من بخواه، صبر مخواه.
که صبر، راه درازی به مرگ پیوسته ست!

 

تو آرزوی بلندی و، دست من کوتاه
تو دوردست امیدی و پای من خسته ست.
همه وجود تو مهر است و جان من محروم
چراغ چشم تو سبزست و راه من بسته است.

"فریدون مشیری"

گاهی آنقدر واقعیت داری

گاهی آنقدر واقعیت داری
که پیشانی ام به یک تکه ابر سجده می برد
به یک درخت خیره می شوم
از سنگ ها توقع دارم مهربانی را
باران بر کتفم می بارد
دستهایم هوا را در آغوش می گیرد
شادی پایین تر از این مرتبه است
که بگویم چقدر
گاهی آن قدر واقعیت داری
که من صدای فروریختن
شانه های سنگی شیطان را می شنوم
و تعجب نمی کنم
اگر ببینم ماه
با بچه های کوهستان
گل گاو زبان می چیند؟

 

" زنده یاد سلمان هراتی"

مرا تنها برد

مهر خوبان دل و دین از همه بی پروابرد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد

تو مپندار که مجنون سرِخود مجنون شد
از سَمک تا به سُهایش کشش لیلا برد

من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه
ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد

من خسی بی سر و پایم که به سیل افتادم
اوکه میرفت مرا هم به دل دریا برد

جام صهبا به کجا بود و مگر دست که بود
که در این بزم بگردیدو دل شیدابرد

خم ابروی تو بود و کف مینوی تو بود
که به یک جلوه زمن نام ونشانم برد

خودت آموختی ام مهر و خودت سوختی ام
با برافروخته رویی که قرار ازمابرد

همه یاران به سر راه تو بودیم ولی
خم ابروت مرا دید و زمن یغما برد

همه دلباخته بودیم و هراسان که غمت
همه را پشت سرانداخت مرا تنها برد

"علامه طباطبایی رحمة الله علیه"

وقتی تو نیستی...

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونانکه بایدند

نه باید ها ...

مثل همیشه آخر حرفم

و حرف آخرم را

با بغض می خورم

عمری است

لبخندهای لاغر خود را

در دل ذخیره می کنم :

باشد برای روز مبادا !

اما

در صفحه های تقویم

روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هر چه باشد

روزی شبیه دیروز

روزی شبیه فردا

روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه می داند ؟

شاید

امروز نیز روز مبادا باشد!

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونانکه بایدند

نه باید ها ...

هر روز بی تو

روز مباداست !

 

"قیصر امین پور"

---------------------------------------------

تصنیف آینه باران - بامداد

تصنیف آینه باران

باز آ که جان مرا آیینه باران کنی
شام خزان مرا صبح بهاران کنی
یک آسمان اشک شوق ریزم به دامان تو
گر آسمان مرا لبریز باران کنی
من به رضوان ندهم باغ سر کوی تو را،سلسله ی موی تو را
از کف آسان ندهم خاک سر کوی تو را،سلسله ی موی تو را...

مدت زمان: 4 دقیقه 15 ثانیه

حافظه آب

دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت

آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت

خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد

کشتی ام را شب طوفانی گرداب گرفت

در قنوتم ز خدا «عقل» طلب می کردم

«عشق» اما خبر از گوشه ی محراب گرفت

نتوانست فراموش کند مستی را

هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب

ماه را می شود از حافظه‌ی آب گرفت؟!

 

"فاضل نظری"

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

                                     یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست

به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس

                                     که به هر حلقه موییت گرفتاری هست

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست

                                     در و دیوار گواهی بدهد کاری هست

هر که عیبم کند از عشق و ملامت گوید

                                     تا ندیدست تو را بر منش انکاری هست

صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم

                                     همه دانند که در صحبت گل خاری هست

نه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بس

                                     که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست

باد خاکی ز مقام تو بیاورد و ببرد

                                     آب هر طیب که در کلبه عطاری هست

من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود

                                     جان و سر را نتوان گفت که مقداری هست

من از این دلق مرقع به درآیم روزی

                                     تاهمه خلق بدانند که زناری هست

همه را هست همین داغ محبت که مراست

                                     که نه مستم من و در دور تو هشیاری هست

عشق سعدی نه حدیثیست که پنهان ماند

                                     داستانیست که بر هر سر بازاری هست

 

سعدی

بیا عاشقی را رعایت کنیم / قیصر امین پور

چرا عاقلان را نصیحت کنیم؟

                               بیایید از عشق صحبت کنیم

تمام عبادات ما عادت است

                               به بی‌عادتی کاش عادت کنیم

چه اشکال دارد پس از هر نماز

                               دو رکعت گلی را عبادت کنیم؟

به هنگام نیّت برای نماز

                               به آلاله‌ها قصد قربت کنیم

چه اشکال دارد که در هر قنوت

                               دمی بشنو از نی حکایت کنیم؟

چه اشکال دارد در آیینه‌ها

                               جمال خدا را زیارت کنیم؟

مگر موج دریا ز دریا جداست

                               چرا بر «یکی» حکم «کثرت» کنیم؟

پراکندگی حاصل کثرت است

                                بیایید تمرین وحدت کنیم

«وجود» تو چون عین «ماهیت» است

                                چرا باز بحث «اصالت» کنیم؟

اگر عشق خود علت اصلی است

                                چرا بحث «معلول» و «علت» کنیم؟

بیا جیب احساس و اندیشه را

                                 پر از نقل مهر و محبت کنیم

پر از گلشن راز، از عقل سرخ

                                 پر از کیمیای سعادت کنیم

بیایید تا عینِ عین القضات

                                 میان دل و دین قضاوت کنیم

اگر سنت اوست نوآوری

                                 نگاهی هم از نو به سنت کنیم

مگو کهنه شد رسم عهد الست

                                 بیایید تجدید بیعت کنیم

برادر چه شد رسم اخوانیه؟

                                 بیا یاد عهد اخوت کنیم

بگو قافیه سست یا نادرست

                                 همین بس که ما ساده صحبت کنیم

خدایا دلی آفتابی بده

                                  که از باغ گل‌ها حمایت کنیم

رعایت کن آن عاشقی را که گفت:

                                  «بیا عاشقی را رعایت کنیم»

 شاعر : قیصر امین پور

غفلت

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد
از شما دور شدن زار شدن هم دارد
 
هر که از چشم بیفتاد محلش ندهند
عبد آلوده شدن خار شدن هم دارد

عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمت
چشم بیمار شده تار شدن هم دارد

همه با درد به دنبال طبیبی هستیم
دوری از کوی تو بیمار شدن هم دارد

ای طبیب همه انگار دلت با ما نیست
بد شدن حس دل آزار شدن هم دارد

آنقدر حرف در این سینه ی ما جمع شده
این همه عقده تلنبار شدن هم دارد

از کریمان فقرا جود و کرم می خواهند
لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد

نکند منتظر مردن مایی آقا ؟!
این بدی مانع دیدار شدن هم دارد

ما اسیریم اسیر غم دنیا هستیم
عفلت از یار گرفتار شدن هم دارد

علی اکبر لطیفیان