چیده مان واژه 23 - مرگ پایان کبوتر نیست.

عمر میگذرد چه بخواهیم و چه نخواهیم.... گذر خصلت عمر است.

این روزها سفر می بینم از جنس آخرت..

سفری که تولدی دیگر است و در غفلت این میلاد ، فقط سوگ را ارج می نهیم..

مهربانان را میسپاریم به خاک سرد و یادمان میرود روزی ما هم منزلگاهی این چنین خواهیم داشت.

اشک را مهمان لحظه هایمان می کنیم، روزهایی که حسرت رفتگان را بر دل داریم...

از شوق زندگی دیگران شوقی نداریم و هرگز جریان اشک شوق را تجربه نمی کنیم. این بی انتها ترین تراژدی فصل زیستن بشریت است که ابزارها و احساس ها در جای خود نیستن..

ما هرگز برای ماندن ابدی خلق نشده ایم... ما برای ابدیت و زندگی در جاودانگی خلقت ، آفریده شدیم.

این جا سرزمین تجربه ها و امتحانات و صیقل یافتن جان و روح است... اینجا جایی برای خوش گذرانی بی معنای انسانی نیست...

اینجا خوش بودن در قالب جریان اتفاقات این دنیای گذراست.

ما برای رسیدن به جاودانگی باید گریز از خویش را در گذر از دنیا تجربه کنیم. (اسیر نفس نشدن)

غایت خلقت دیدار خالق است و سعادت یعنی قربة الی الله در دنیا...

ما کجای این دنیا و در کدام لحظه و اتفاق اصالت انسانیمان را جا گذاشته ایم که گرفتار مدار دائم التکرار دنیا شدیم.

دنیا محل گذار و گذر است... باقی را در یابیم و فانی را زندگی کنیم اما غرق و غافل نشویم.

===========================================

هر دمی گامی به سوی مردن است ... امتداد خویش را پیمودن است

لحظه را دریاب و بی تابی مکن ... بی قراری خویشتن آزردن است

                                                                شعر : زنده یاد محمد علی رضوانی

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

سفارش امیرالمؤمنین علی علیه السلام درباره ی مرگ چیست؟

امیر المؤمنین علی علیه‏ السلام

لابنهِ الحسنِ علیه‏ السلام:یا بُنیَّ ، أکثِرْ مِن ذِکرِ المَوتِ ، وذِکرِ ما تَهجُمُ علَیهِ وتُفضی بعدَ المَوتِ إلَیهِ ، حتّى یأتیَکَ وقد أخَذتَ مِنهُ حِذرَکَ وشَدَدتَ لَه أزرَکَ ، ولا یَأتیَکَ بَغتَةً فیَبهَرَکَ .

امام على علیه ‏السلام به فرزند بزرگوارش امام حسن علیه ‏السلام- : فرزندم ، بسیار به یاد مرگ باش و به یاد آنچه در آن افتى و پس از مرگ به سوى آن کشانده شوى ، تا آن گاه که بر تو درآید ، با تمام توان در برابرش آماده و کمر خود را براى آن بسته باشى ، نه آن که ناگهان بر تو در آید و نَفَست را ببُرد .

فی بحار الأنوار(77 / 205):«واجعله أمامک حیث (تراه حتّى) یأتیک وقد أخذت منه حذرک».نهج البلاغة:الکتاب 31 منتخب میزان الحکمة:518

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"