چیده مان واژه 33
جمعه, ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۱:۳۸ ب.ظ
ساحل آرام زندگی ...
ساحل هم سنگ دارد و هم سنگ ریزه... اگر هر کدام را به دریا بیاندازیم یک ناآرامی را به دریا میدهد و یا شاید ما ناآرامی می بینیم...
گاهی ما هم از ساحل زندگیمان به دریای خلقت سنگی می اندازیم که ناآرامی ایجاد میکند...نا آرامی در نگاه خودمان..
مثل سنگ ناامیدی به دریای رحمت الهی ... به دریای حکمت الهی...
اما انعکاس این ناآرامی در خودمان است که گوشه ای از آن دریا هستیم...
دریا، در رفت و آمد خویش به ساحل ، خیلی از سنگ ها و سنگ ریزه ها را با خود میبرد و غوطه ور میکند در وسعت خویش...
بگذاریم سنگ های درون ما هم راهی دریا شود و غرق در آن گردد تا حاصلش عظمت باشد و آرامش...
"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"
