چیده مان واژه 47 - تلنگر - رسالت

فرج الله سلحشور که خدایش بیامرزاد... در دیدار آقای خامنه ای گفته اند 12 قسمت از نگارش متن فیلم حضرت موسی مانده است.. و بغض میکند... و دلیل بغضش را میگوید : میترسم نتوانم تمامش کنم... که عمرش کفاف نداد.

چقدر خوب است که تا لحظات آخر هدف داشته باشی... رسالتت را بدانی و مهمتر از همه دغدغه مدار باشی...

مرحوم فرج الله سلحشور را در تیتراژ فیلم ها و در گزارش های خبری میشناسم نه بیشتر.... اما با شنیدن چندباره این حرفش که در خط اول نقل کردم، به خودم نهیب میزنم...

نهیب میزنم که چقدر دغدغه دینم و رسالتم را دارم.. چقدر در خوب بودنم و خوب زیستنم کوشا بودم...

چقدر در احترام گذاشتنم ، در ادبیاتم ، در نگاهم ، در کلامم ، در دوست داشتنم ، در مهربان بودنم ، در هر لحظه و هر عملی که میدانم آخرتی برایش تعریف شده... چقدر امروز درست رفتار کردم...

چقدر برای آینده ام تعریف دارم... و آیا منم بغض میکنم از دغدغه ها و رسالت های الهی ام که به آنها تحقق ببخشم و عمرم کفاف بدهد...

خلاصه اینکه درس گرفته ام... و پروردگار مهربان بیامرزد تمام کسانی را که در هر صورتی و در هر شرایطی برکتی شده اند برای ما...

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

جان زهرا این حسین دار و ندارش زینب است

کربلا شهریست اى دل شهریارش زینب است
اعتبارش از حسین و اقتدارش زینب است

نام زینب با حسین حک گشته در ایوان دل
دل که شد بیت الحسین نقش ونگارش زینب است

شیعه دارد در دلش یکتا کتاب قیمتی
ناشرش باشد حسین ، آموزگارش زینب است

هرکه نازد بر کسی زینب بنازد بر حسین
جان زهرا این حسین دار و ندارش زینب است ...

چیده مان واژه 46 - سفر باید کرد

در این شهر بخت خویش چه با لبخند چه با اشک عمر میگذرد...

نه دریایی است طغیان گر و نه رودی جاری و رونده...

عمر قطره ای است بی قرار وصال...

عمر سفری است برای رسیدن به مقصد ...

و مسافرانش روح و جسم...

با همه مانع ها و گذرها عمر میگذرد ...

و ما در این سفر پر فراز و نشیب به مقصدی خواهیم رسید...

اما آیا سر منزل مقصود در همین طی طریق ما هست یا نه؟

باید سفر کرد و خود را به مقصدی رساند که برای رسیدن به آن آماده ای...

کوله ات را پر کن از هر آنچه که در مقصد برایت آرامش می آورد..

سفر باید کرد... و به مقصد اندیشید... ما مسافران دائم السفر هستیم..

سفر از تلخی به خوشی ها...

از رنج ها به شادی ها...

از تنهایی ها به وصال...

ما خواهیم رسید... و مقصد برای ما تزیین میشود...

این که در آن مقصد لبخند ببینیم یا چهره ای فروگرفته... کوله بار ماست که مشخص می کند...

سفر باید کرد....

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

چیده مان واژه 45 - مهربانی که سالهاست در سفری، درمانم کن

پنج شنبه که میرسد دلت که میگیرد میروی سراغ سنگ های سرد اما همیشگی...

میروی سراغ دلهای خفته در خاک...

میروی سراغ کسانی که میدانی سکوت کرده اند تا تو را بشنوند...

این فقط برای جمعه ها نیست... هر وقت خسته که میشوی هم میروی سراغشان...

نمیدانم یاد آخرت است که دل را آرام می کند... یا بودن سکوتی که برای شنیدن تو تمام قد سکوت کرده است... هر چه هست آرامشی است وصف ناشدنی...

وقتی هستیم گوش هایی نداریم برای شنیدن دلهایی که سکوت کرده اند...

همهمه دنیا گوش هایمان را کر کرده است و صدای دل را نمی شنویم...

آنها که سفر کردند نمیدانم دور و برشان سکوت است یا صدا... ولی شنوای خوبی شده اند...

می شنوند... تسکینت می دهند... و دردت را از تو می گیرند و میروند... با خود به کجا می برند نمیدانم اما با کوله ای پر از سکوت و درمان برمیگردند...

همه چیز حول محور سکوت است اما تو درمان شده باز میگردی...

این روزها زیاد به درمان شدن نیاز دارم... تمرین سکوت کرده ام... اما هنوز درد میکند جای حرف های نزده... جای حرفهای خورده شده...

مهربانی که سالهاست در سفری، درمانم کن...

درمانم کن ای سراسر سکوت و آرامش...

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

چیده مان واژه 44 - عمر و خاطره

یک وقتایی آدم از زندگیش خاطره میسازه و برای دیگران تعریف میکنه...

دیگرانی که به هر دلیلی دوست داری لحظه ها رو در کنارشون با بیان خاطره بگذرونی...

ولی باید به خودمون بگیم بهتر نیست این لحظه رو در کنار اونها با خاطره سازی بگذرونیم؟ لحظه های خوبی خلق کنیم و از بودن در کنارشون احساس خوبی کسب کنیم و برای خودمون توی خلوت هامون خاطره این لحظه های خوب بگیم و چندین برابر انرژی بگیریم و شارژ بشیم...

عمر به قدری نیست که ما فکر میکنیم و گذر ایام به سرعتی است که در تصور ما نیست...

آدمهایی که توی زندگی ما هستن و برامون مهم هستن رو بهشون ارزش بدیم و درکشون کنیم...

آدمهایی که با هر اندازه ارادت لحظه هاشون با ما تقسیم میکنن رو بهشون ارزش بدیم و لحظه هاشون دریابیم..

با آدمهایی که برای ما هستن، توی هر شرایط با همون ارزش باهاشون برخورد کنیم...

معیار ارزشمندی آدمها برامون متغیر نباشه که با هر اتفاقی افول پیدا کنه...

کسانی که صادقانه دوستمان دارند را با کم لطفی بدرقه نکنیم... و نشکنیم کسانی را که قلبا" میدانیم خوبن و دوستمان دارند و دوستشان داریم و حضورشان برای ما ارزشمند است...

عمر طولانی نیست... اما ما طولانی مهربانی کنیم..

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

چیزی در تو مرا به دلدادگی می برد

چیزی در تو مرا به دلدادگی می برد
آن سان که گل ها با کمند عطرها  
پروانه ها را به دام می کشند.
چیزی در تو مرا به احساس عاشقانه می برد
آن سان که برکه ها ترانه ی رنگین کمان ها را
با لحن لالایی برای ماه می خوانند
چیزی در تو مرا به جاهایی می برد
 که هرگز نرفته ام
به سلام اولین گل سرخ
به حضور سبز دستانت

چیزی در تو دنیا را خالی می کند
تا تو تنها اویِ من باشی.

"پرویز صادقی"

چیده مان واژه 42 - امتحان

فصل امتحانات و جماعتی جزوه و کتاب به دست و سخت مشغول مطالعه...

امتحاناتی که تاریخش از پیش مشخص است و قبل آن کلی استاد آموزش می دهد.... باز از پیش میدانیم که کجای داستان هستیم و با چه نمره ای درس را میگذرانیم...

این دنیا درس زندگی داریم... درسی که در آن باید امتحان محبت، عشق، ایمان، ایثار، دوست داشتن، و .... را پس بدهیم...

خدای ما مهربان است ... مهربان باشیم با هر کسی که اندک محبت و ارادتی به ما دارد...

در امتحانات خدا با کتاب زندگی که برایمان فرستاده و اساتید عالیقدری که برایمان قرار داده قبول خواهیم بود، اگر خوب بخوانیم و عامل باشیم.

"نمره هایتان الف"

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

--------------------------------------------------------------

پی نوشت : گاهی باید برای خودم بنویسم... اگر با من یکی هستی بخوان...

چیده مان واژه 40 - شکرت که هستی

روزهایی که برای دلم مینویسم میخواهم شادترین دل را داشته باشم که انتهایش شکرت کنم... اما وقتی دل گیرم بیشتر مینویسم...

خوشحالم که توی هر حالت شادی و ناراحتی مینویسم...و میدانم که تو هستی و امید اول و آخر من خواهی بود...

گاهی دنیا با همه عظمتش تنگ میشود برای بودنم... احساس خفگی میکنم و اگر فکر به عظمت تو نباشد زودتر از آنکه فکر میکنم، خواهم مرد...

مرگ ... آرامشی دارد که دوست دارم زود تجربه اش کنم...

کلماتم کم آمده ... بگذار وقتی دیگر حرفها دارم با تو ... حرفهایم را ناگفته میشنوی، اما بگذار روزی برایت بنویسم تا تهی شوم از آنچه که حالم را ناخوب میکند...

منتظرم باش...

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

--------------------------------------------------------------

پی نوشت : گاهی باید برای خودم بنویسم... اگر با من یکی هستی بخوان...

چیده مان واژه 37 - محمد رسول الله

#من_محمد_پیامبرم_را_دوست_دارم.

قلم به روی کاغذ اهل سیاه مشق است
نوشتن نام تو نور تمام و محض است
—----------------------
به نام خاتم الانبیاء ، به نام خدای رسول، به نام خالق.....
🔅به نام خدا🔅

پیام آور عشق و مهربانی "محمد رسول الله"
پیامبر شادی و مودت ، پیامبر صبر و استقامت ، پیامبر جان ، پیامبر جسم "محمد رسول خاتم"

میلاد سراسر نور و عطر و مهربانی رسول خاتم و حضرت صادق علیهم السلام مبارک باد دل های شاد تمام بشریت .
میلاد فرخنده و مبارک صدق عالم، نواده علی، -  و پدر زهرای اطهر عطری است که به مشام عالمیان ناب و بی نظیر است.

🌺🌺🌺🌺🌺
محمد رسول الله نه فقط نبی، نه فقط خاتم الانبیاء ، نه فقط صاحب قرآن، نه نه ، او پدر #فاطمه است.

محمد رسول الله پدر فاطمه است و همسر خدیجه ای که عشق را و دلدادگی را و بندگی را معنا کرد.

محمد رسول الله جد بزرگوار حسنین، کودکانی که سید شباب اهل الجنة شده اند.

"محمد نگاه خیره به قتلگاهست
محمد اذن خواندن قرآن روی نیزه هاست"

محمد رسول الله جد بزرگوار بی بی، خانم، بانوی عالم زینب کبری است.
محمد رسول الله صاحب عبای پنج تن آل عباست.
🔆محمد رسول الله معجزه باران در کویر خشکی هاست.🔆
محمد رسول الله نه نماد مهربانی، نه سمبل محبت که ریشه و عمق واقعی مهراست و مهربانی.
محمد رسول الله شأن و عظمت آیه به آیه قرآن است.
محمد رسول الله محرم شنیدن سر الله است.
محمد جد بزرگوار هشتمین خورشید است "ثامن الحجج، علی بن موسی الرضا"
محمد جد بزرگوار امام زمان ها و امام عصرها و جد بزرگوار #مهدی امام عصر و زمان ماست.
محمد نه فقط خاتم الانبیاء ، نه فقط صاحب معجزه بزرگ قرآن ، نه فقط ............
"محمد ریشه و اساس و بنیان تسلیم بودن در درگاه الهی است ، #محمد_دلیل_مسلمانی_است. "
🌺محمد رسول آسمانی است 🌺

#محمد .......................................
🌺🌺🌺🌺🌺

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم

حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی
که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در برند به دوشم

بیا به صلح من امروز در کنار من امشب
که دیده خواب نکرده است از انتظار تو دوشم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم
که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت
که تندرست ملامت کند چو من بخروشم

مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند می ننیوشم

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

سعدی