چیده مان واژه 20

تو ثابت کردی که میشه ی دریا توی دل جا کرد....

دریافت

گاهی آنقدر واقعیت داری

گاهی آنقدر واقعیت داری
که پیشانی ام به یک تکه ابر سجده می برد
به یک درخت خیره می شوم
از سنگ ها توقع دارم مهربانی را
باران بر کتفم می بارد
دستهایم هوا را در آغوش می گیرد
شادی پایین تر از این مرتبه است
که بگویم چقدر
گاهی آن قدر واقعیت داری
که من صدای فروریختن
شانه های سنگی شیطان را می شنوم
و تعجب نمی کنم
اگر ببینم ماه
با بچه های کوهستان
گل گاو زبان می چیند؟

 

" زنده یاد سلمان هراتی"

خدایا

چیده مان واژه 8

فاصله بین دو شهر را با نگاه به بیرون از چشمان پنجره، رصد میکردم... آدمهایی را دیدم که نمیدانم گرفتار زندگی هستن یا گرفتار نان...

این روزها نه زندگی آنها بوی نان میدهد و نه نان آنها نوید زندگی...

حلال و حرام را حکایتی ساخته ایم و چقدر سخت کرده ایم بر خود تمام آسان های یکتا پروردگار را...

آنهایی که ظرف غذایشان در دستشان بود منتظر کار بودند تا روزی(رزق) دیگری را برای روزهای آتی بدست آورند.. آیا شاکر آنچه در دستشان هست نیز، هستن؟!

به خودم که آمدم دیدم تنم سالم است و من جای آنها، آن بیرون و در سرما نیستم ...

نهیبی به خودم زدم که آیا من نیز شاکرم؟

عمر میگذرد خوب یا بد... تلخ یا شیرین...

اما حکایت خلقت این نیست که ما رفتار میکنیم...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت : خدایا درک حلالت را عطایم کن و حلالت را روزیم نما... که من تواناترین بنده تو هستم در رسیدن به حرام ها...

جذبه ی آنچه که رضای تو نیست برایم بیشتر است... من در خودم غرقم ، تو مرا دست گیر باش.

بارالها جانم را به تو میسپارم میدانم که مراقبش هستی... گمراهی امان نمیدهد.. تو امانم بده و کنارم باش.آمین.

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

چیده مان واژه 6

غریبتر ز من تویی...

ولی غریبه نیستی...

تو سالها به قلب من رسیده ای...

به شعر با تو راحتم...

به دل با تو محرمم...

تو جان و قلب من شدی... چگونه بسپارمت به خاطرات؟!...

تو خاطر تمام خاطرات من...

تو بهترین بهار قلب پر خزان من...

همیشه دوست دارمت...

-------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت : ضربان قلب من، تپش قلب نماز تو شده...

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

چیده مان واژه 5

فصل فصل شکفتن اقاقی ها بود و التماس چشمانت چه غوغا میکرد...

خیره بودم به نگاه مهربانت و التماس عاشقانه ای به روزی که باشی برای نیست های من...

افق خیره کننده ترین نقطه دید من از کرامت تو بود...

و خطی ممتد که نگاهم را به نگاهت اتصال میداد...

عبور ثانیه ای از بودن تو بود... و جاودانه ماندن در جانم اتفاق همیشه من بود...

کنارم باش لحظه به لحظه... که تنفسم عمیق باشد و ممتد .. و زندگی جریان بی توقف برای هر دوی ما...

امروز تو را دوباره در خودم متولد می بینم و من بزرگترین شگفتی عالم خواهم بود وقتی تو میلادت در من باشد...

حدیث عشق باشد و فرجام نکو برای ما...

حدیث دوست داشتن و فرجام نیکو برای ما...

حدیث زندگی...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت : باشد تمام عمرم حاصل عاشقانه هایم...

"یادداشت های ناتمام ، الف - ر"

مرا تنها برد

مهر خوبان دل و دین از همه بی پروابرد
رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد

تو مپندار که مجنون سرِخود مجنون شد
از سَمک تا به سُهایش کشش لیلا برد

من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه
ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد

من خسی بی سر و پایم که به سیل افتادم
اوکه میرفت مرا هم به دل دریا برد

جام صهبا به کجا بود و مگر دست که بود
که در این بزم بگردیدو دل شیدابرد

خم ابروی تو بود و کف مینوی تو بود
که به یک جلوه زمن نام ونشانم برد

خودت آموختی ام مهر و خودت سوختی ام
با برافروخته رویی که قرار ازمابرد

همه یاران به سر راه تو بودیم ولی
خم ابروت مرا دید و زمن یغما برد

همه دلباخته بودیم و هراسان که غمت
همه را پشت سرانداخت مرا تنها برد

"علامه طباطبایی رحمة الله علیه"

چیده مان واژه 4

آدم است دیگر...

گاهی دلش میخواهد بخندد به رویاهای بی امان در سرش...

به تلخی های دور و برش...

به شادی های نهان در قلبش..

به لبخندهای ساده اما پر عشق آدمهای اطرافش...

میخندیم اما نه به حال هم... اگر چنین کنیم زخمه ای عمیق به جان زندگیمان میزنیم...

سبز بودن لحظه های شاد زندگی ... نشانه حیات واقعی انسان است...

و تیرگی اندیشه های نافرجام... جلوه ی تباهی لحظه های تمسخر یکدیگر است...

در جلوه سعادت خویش به اندازه یک گوشه لبخند کنار دلت... یک گوشه اشک شوق کنار چشمت... شاد میخواهمت...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت : ما با هم میخندیم و با هم گریه میکنیم... میخندیم به لحظه های غفلت و شتابمان و گریه میکنیم به حال دل های شکسته شده در همان لحظه های شاد...

لبخندت تمام شاد بودن من را ترجمه میکند.

"یادداشت های ناتمام، الف - ر"

وقتی تو نیستی...

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونانکه بایدند

نه باید ها ...

مثل همیشه آخر حرفم

و حرف آخرم را

با بغض می خورم

عمری است

لبخندهای لاغر خود را

در دل ذخیره می کنم :

باشد برای روز مبادا !

اما

در صفحه های تقویم

روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هر چه باشد

روزی شبیه دیروز

روزی شبیه فردا

روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه می داند ؟

شاید

امروز نیز روز مبادا باشد!

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونانکه بایدند

نه باید ها ...

هر روز بی تو

روز مباداست !

 

"قیصر امین پور"

---------------------------------------------

حافظه آب

دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت

آه از آیینه که تصویر تو را قاب گرفت

خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد

کشتی ام را شب طوفانی گرداب گرفت

در قنوتم ز خدا «عقل» طلب می کردم

«عشق» اما خبر از گوشه ی محراب گرفت

نتوانست فراموش کند مستی را

هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب

ماه را می شود از حافظه‌ی آب گرفت؟!

 

"فاضل نظری"